Niko tekent een gevoel door Bob Raczka, illustraties door Simone Shin  

Niko is een abstract expressionist, al weet hij dat niet, en niemand om hem heen ook. Hij laat zijn ouders een tekening zien die bestaat uit gele strepen en rode wervelingen en knopen en legt uit: "Het is de warmte van de zon op mijn gezicht." Als papa zegt dat hij de zon of het gezicht niet kan zien, antwoordt Niko: "Het is niet mijn gezicht. Het is de warmte." Zo gaat het ook op school: iedereen wil weten waarom Niko's kunstwerken niet laten zien wat ze zien: de wereld in concreet visuele termen. Niko's verdriet en het gevoel verkeerd begrepen te worden neemt toe wanneer hij zijn nieuwe buurvrouw Iris ontmoet: haar bedachtzame, opgetogen uitdrukkingen terwijl ze zijn creaties in zich opneemt, zorgen voor enkele van de mooiste scènes van Shin (If I Could Drive, Mama) in dit ontroerende verhaal. "Niko wachtte op haar vragen", schrijft Raczka (Wet Cement), maar Iris heeft Niko niet nodig om iets uit te leggen. Haar eigen gevoelens van ontwrichting en, nog belangrijker, haar zelfbewustzijn daarover, maken haar zowel een soulmate als het ideale publiek. Wat wil een artiest nog meer?

 Uitgevers wekelijkse recensie