De winnaars van de Very Short Fiction Contest zijn bekend. Hier zijn de winnende inzendingen, en bedankt aan iedereen die heeft meegedaan!
Gevechten op het Stadsplein
"Ja!" Ik schreeuwde en hakte het hoofd van een Griekse soldaat af. Wij zijn Ugainians die tegen de Greilians vechten in een epische strijd. Plots riep een jongen achter me: "Greilian's leider komt eraan!" Ik rende naar het stadsplein en zag koning Xaverius in het midden. Hij rende naar me toe en ik trok Lord Hetmanso's kruisboog. Hij kwam dichterbij en ik merkte iets eigenaardigs op, hij had één oog. Voordat ik kon nadenken, hadden mijn vechthanden de pijl getrokken en geschoten. Ik zag hoe het de oren van de cyclops raakte. Hij viel en ik wist dat ik het juiste deed, ook al was hij mijn enige broer.
Emoties
Werd wakker deze ochtend,
Erg enthousiast vandaag.
We gaan sleeën.
"Zip, snap, help me inpakken.
Pak je jas en spullen om te gaan.
Wanneer vertrekken we?"
Doe de deur dicht. Laten we gaan!
Eindelijk zitten we in de auto.
Pap, zijn we er al?
Mijn knieën trillen.
Honk! Honk! ' Ligt het aan mij of
Is het hier warm?"
Laten we de heuvel op klimmen."
"Klaar, klaar, en daar gaan we.
Lucy, ben je bang?"
Met een slee de helling af
Voel me goed op dit moment.
Whoosh, uitwijken, crashen en boem!
"Ik wil naar huis.
Ik kan dit niet. ik ben te klein."
"Probeer het nog een keer" ... "Prima."
'Ik ben bang. Laten we teruggaan.'
"Wees niet bang. Ik heb je."
"Whee! Kijk, ik ben aan het sleeën!"
Voor de pitbulls
Koele lucht, de witte grond, ik liep toen ik de hoek omsloeg en een hond zag. Een hond die geen eten of onderdak had, bedekt met littekens en oorlogswonden. Een hond waarvan gezegd werd dat hij zo gemeen was, zo kwaadaardig, verbannen uit zoveel verschillende plaatsen, zat daar gewoon zo engelachtig. Zijn ogen waren gevuld met liefde en de drang om te behagen, gewoon je liefde en genegenheid terug willend. Het wist dat het nooit iemand of iets zou kwetsen, het wilde alleen zijn eigenaar gelukkig maken. Zo onschuldig, maar zo gemeen genoemd. Wat kunnen we doen? Wat kan ik doen?
Waar ben je
"Waar ben je heen gegaan Knorretje," vroeg ik terwijl ik onder het bed keek. Mijn cavia Knorretje ontsnapte uit mijn armen en verstopte zich onder het bed. Er ligt zoveel spul onder het bed dat ik je niet kan zien. Ik hoor je piepjes. "Kom op klein varkentje." "Daar kan ik je zien, kom op, kom hier," zei ik. "Ja, eindelijk ben je veilig en wel in mijn armen." "Oef, je hebt een bad nodig!"